हामीले हाम्रो पुर्खा हरु को गौरव कसरी बचाउन सक्छन

हामरा पुरखाले आफनो जयानको परवाह नगरी निरमाण गरेको देश र नामलाई हामीले अझ उननति, परगति गरेर हामरा पुरखाको गौरवलाई जोगाउन सकछौ ।

ककषा 11 को नेपालीको पाठयपुसतकमा समा विसट राषटरपरेमी भावले ओतपरोत कविता, “विर पुरखा" कवि वासुदेव तरीपाठीको एक उतकृषट कविता हो। नेपालको सतितवमा नेपालीको अमूलय योगदान रहेको विषय लाई कवितामा मूल रूपमा परसतुत गरिएको छ।

गरुड़की जसतो वेण भएका हामरा पुरवलाई कुनै आकाश अति कुनै शकतिले पनि बाँचन सकेन। खणड खणडमा विभाजित परेको नेपाललाई एक गरनमा हामरा पुरखाले महततवपूरण भूमिकाशवे लेको पाइनछ। तमाम वाघा, अभाव, अइचनका बा वजुत पनि राषटरको रकषाका निमितत हामरा पुरवले सदैव तैनाथ भई लडिरहेको र...

जसतो बाधा अडचन आइपरे पनि वा जसतो अपठयारो परे पनि, जयानको वाजी लगाएर देशको निमति लडनुले नेपालीको वीरताको परसंग संसारभर गुनजिएको छ। यसथँ, वीर गोरखाली, बहादुर लगाएतको उपाधी पाएको नेपाली समुदायको नाम विशवभर गुञजायमान र चरचित छ।

चनदरसूरय धवजामा नेपालको अखणडता र अमरताको परतिक अंकित छ। जबसमम संसारमा चनदर र सूरयको असतितव छ, तबसमम नेपाल अमर रहनेछ, र यसको अमरताको निमति नेपाली सबै तयार छन भनने कुरा नेपालको धवजामा चितरण गरिएको छ।